شعر در مورد عید نوروز به زبان مازندرانی

شعر در مورد عید نوروز به زبان مازندرانی ، شعر در مورد عید نوروز کوتاه همگی در سایت پارسی زی.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد عید نوروز به زبان مازندرانی

زرده نوجه تیمه تال و خنده سوزه بوین

چله ره سردی تموم و دل وا کنده ، بنه

گل کتک ره آشتی بیل وگروازه بوین

سفره وا بیه به نومه هفتا سین رج بهی

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره عید نوروز به زبان مازندرانی

گوله سر، گنگلی و پاپلی و مازه بوین

بوی نعنا کیله سر ، دپیته اون دشته میون

تپه شه گلام تن ، همبازی و نازه بوین

خش خور بیه هوا سر ، چلچلای نو بهار

بیشتر بخوانید : متن در مورد رفتن خودم ، استاتوس درباره خودم + متن برای خودم زندگی میکنم

شعر درباره ی عید نوروز به زبان مازندرانی

ننیش تینار میون خشت و آجر

برو تا دولت گل بر قراره

خدا دونه حرامه دنیا تسه

اگه باور ناری امروز بهاره

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد عید نوروز به زبان مازندرانی

با ونوشه سبزه زار و وقفه پیروزه بوین

کوه و صحرا ره چمر بیته اسا انه مه گوش

چکه افرا و سور و توت و آغوزه بوین

گل هدا شه تنه لا سبزه قوا و روسری

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره عید نوروز به زبان مازندرانی

رقص ماهی ، زلف سبزه ، جشن نوروزه بوین

شاخه شاخه سر، تی تی ، لتکا دله ، بیه قشنگ

وقت خشی ، بیشه و تیشه و دازه بوین

سنبل و نرگس جا ، بیه بهار ، روخنه لو

بیشتر بخوانید : متن در مورد مرد روزهای سخت ، گذشتن روزهای سخت + جملات روزهای سخت

شعر درباره ی عید نوروز به زبان مازندرانی

بورین مردم بوین که بهاره

زمین دنیا بمو امروز دباره

بورین بوین عمو نوروز بموئه

بورین بوین کسی کینه نداره

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد عید نوروز به زبان مازندرانی

از همه سوی جهان جلوه او می بینم

جلوه اوست جهان کز همه سو می بینم

 چون به نوروز کند پیرهن از سبزه و گل

آن نگارین همه رنگ و همه بو می بینم

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره عید نوروز به زبان مازندرانی

مرحبا ای بلخ بامی همره باد بهار

از در نوشاد رفتی یا ز باغ نوبهار

ای خوشا آن نوبهار خرم نوشاد بلخ

خاصه اکنون کز در بلخ اندرون آمد بهار

بیشتر بخوانید : متن در مورد رفتن ، خودم از شهر + متن درباره رفتن و ماندن و بهانه رفتن و میروم

شعر درباره ی عید نوروز به زبان مازندرانی

بخون بلبل بخون بلبل بهاره

بخون که دل ته خونش قراره

گل امروز در بمو فردا دشونه

بخون تا دولت گل بر قراره

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد عید نوروز به زبان مازندرانی

بوین بیرون بیئن دشت بوینن

زمین سر سبزه کو سر لاله زاره

بئین غم جا کناری بوین امروز

د روز دنیا اگه خش دوی خاره

تو که دائم خنه کز کنی نیشتی

ته وسه این فلک سر گرم کاره

برو گوش دار چی خونش داینه بلبل

برو گوش دار صدای چلچلا ره

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره عید نوروز به زبان مازندرانی

ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی

چیزی بیار مانی از یار ما چه دیدی

خندان و تازه رویی سرسبز و مشک بویی

همرنگ یار مایی یا رنگ از او خریدی

بیشتر بخوانید : متن در مورد روزهای سخت زندگی من بگذرید ، مشکلات زندگی و روزهای سخت

شعر درباره ی عید نوروز به زبان مازندرانی

عیده نوروزه بوین

ای دباره نوبهاره ، عید نوروزه بوین

بورده دیروز و الانم کاره امروزه بوین

گل بیشار و رنگی رنگی با صفا هسه همن

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد عید نوروز به زبان مازندرانی

هلی داره تن اسبه پوش بهییه

زمین و صحرا سبزه روش بهییه

ونوشه اینجه ، اونجه بیه بیشار

قشنگی بیشه گوش تا گوش بهییه

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره عید نوروز به زبان مازندرانی

بر چهره ی گل نسیم نوروز خوش است

بر طرف چمن روی دل افروز خوش است

از دی که گذشت هر چه بگویی خوش نیست

خوش باش ومگو ز دی که امروزخوش است

بیشتر بخوانید : متن زندگی تلخ ، متن کوتاه درباره حقیقت تلخ زندگی + جملات غمگین و تلخ زندگی

شعر درباره ی عید نوروز به زبان مازندرانی

بهاری داری از وی بر خور امروز

که هر فصلی نخواهد بود نوروز

گلی کو ، را نبوید ، آدمی زاد

چو هنگام خزان آید برد ، باد

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

نـوروز وُ دل تــو پـیــچ و تـاوه

میگو ای مُسُم نَه مال کتاوه

تو فصل بـهار و عید نوروز

مال گشتن باغُ دَم چَهاوه

گفتم ای چیَل وَ ما گذشته

لارُم دیـه لَـهــوُزُو خَـراوه

گـفـتـَک گَـپَـلت خـَلاف عـقله

زون بازی نکو نه جی جُواوه

پـیسیدیه از یه جا نشسن

واویده کُمت دو تی قَراوه

بُردُم وَر عَقل و خُرده کردُم

دیدُم گَپَلش نه بی حساوه

گُـفـتـُم و کُـجا بـرُم کـه خَـش بـو

ای راس میگی دوربینت سه قاوه

گفتک وریسا و رو کُ جَلدی

اشـتـو کُ بـهـار پـر شـتـاوه

شیراز برو که می بهشته

شهر گل و بلبل و شراوه

قَمسَر نرسیده میکُنی مَس

بـَسـکَم هـمه جـا گُل گُلاوه

شی چادر برف خاک تبریز

در اومده ایسو بی حجاوه

اصفون و مَشَد،شمال و کرمون

یـا شَــهــرَل کُــرد مــثــل پــاوه

آذربُیجُون و یَزد و اهواز

اَروند بوین چه پُر غُراوه

گُـفـتـُم بـخـدا کـه خـاک ایرون

پاک خاشه اما نه قد “گناوه”

هر جا “ایرجو” نبو “کمالی”

مـی قـیـلـون بی نی و نیاوه