شعر در مورد ایران باستان

شعر در مورد ایران باستان ؛ مجموعه ای از زیباترین اشعار درباره ایران باستان همگی در سایت پارسی زی.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد ایران باستان

ای ایران، ای سرای امید

بر بامت سپیده دمید

بنگر کزین ره پر خون

خورشیدی خجسته رسید

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره ایران از شاعران معروف

وطن یعنی گذشته حال فردا

تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران

وطن یعنی همین جا یعنی ایران

حتما بخوانید: متن در مورد ایران ، متن کوتاه و ادبی زیبا درباره عشق به میهن + ایران سرزمین ما 

شعر در مورد ایران باستان

هرگز نخواب کوروش

دارا جهان ندارد، سارا زبان ندارد

بابا ستاره ای در هفت آسمان ندارد

کارون ز چشمه خشکید، البرز لب فرو بست
حتی دل دماوند، آتش فشان ندارد
دیو سیاه دربند، آسان رهید و بگریخت
رستم در این هیاهو، گرز گران ندارد

روز وداع خورشید، زاینده رود خشکید
زیرا دل سپاهان، نقش جهان ندارد
بر نام پارس دریا، نامی دگر نهادند
گویی که آرش ما، تیر و کمان ندارد

دریای مازنی ها، بر کام دیگران شد
نادر، ز خاک برخیز، میهن جوان ندارد

دارا کجای کاری، دزدان سرزمینت
بر بیستون نویسند، دارا جهان ندارد

آییم به دادخواهی، فریادمان بلند است
اما چه سود، اینجا نوشیروان ندارد

سرخ و سپید و سبز است این بیرق کیانی
اما صد آه و افسوس، شیر ژیان ندارد

کو آن حکیم توسی، شهنامه ای سراید
شاید که شاعر ما دیگر بیان ندارد

هرگز نخواب کوروش، ای مهر آریایی
بی نام تو، وطن نیز نام و نشان ندارد

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر کوتاه در مورد ایران

ایران …

به خاک خسته تو سوگند

به بغض خفته دماوند

که شوق زنده ماندن من

به شادی تو خورده پیوند

به شادی تو خورده پیوند

حتما بخوانید: شعر در مورد ایران کوتاه ، شعر در مورد ایران من باستان ، شعر در مورد ایران از حافظ و سعدی , شعر در مورد ایران کودکانه برای کودکان 

شعر در مورد ایران باستان

به نام خداوند جان و خرد

کز آن برتر اندیشه برنگذرد

به کوروش به آرش به جمشید قسم

به نقش و نگار تخت جمشید قسم

که ایران همی قلب و خون من است

گرفته ز جان از وجود من است

بخوانیم همه این جمله در گوش باد…

چو ایران نباشد تن من مباد

بدین بوم و بر زنده یک تن مباد…

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد ایران برای درس ازاد

ایران به آتش می‌کشد خاموشی تاریخ را

هوشیار پایان می‌دهد مدهوشی تاریخ را

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد ایران باستان

تخت جم ای سرای سراینده داستان ای یادگار شوکت ایران باستان

.

جام جهان نمائی و دستان سرای جم آئینه گذشته و آینده جهان

.

از عهد حشمت و عظمت یاد میدهی ای مهد داریوش کبیر عظیم شان

.

بس دست اقتدار که بودت در آستین بس سر بافتخار که سودت بر آستان

.

وقتا که آفتاب جهان تاب معرفت از طرف بام قصر تو میشد جهانستان

.

جوشنده آب‌ها و خروشنده بادها تا زنده تو گشت و تو پاینده همچنان

.

آتش زدت سکندر و هر خشتی از تو شد آئینه سکندر، آتش بدودمان

.

گردون نشان معدلت از میان نبرد ای بارگاه حشمت تو معدلت نشان

.

تاریخ ما با آتش کین و حسد بسوخت تاریخ را، بسوز درون باز کن دهان

.

وز آتش بیان، دل هر سنگ آب کن ای قصه گوی سنگدل آتشین بیان

.

بودی و دیدی آنهمه کز بخت واژگون هشتند پای بر سر تاج کیان کیان

.

طوفان نوح دیدی و غوغای رستخیز از ترکتاز رومی و تازی و ترکمان

.

پستی گرای کشتی چندی و چون کنی کاین بار ننگ بود بدوش تو بس گران

.

مانا که دیده دوخته میخواستی زشرم آری فضیحت آنهمه، دیدن نمیتوان

.

امروز آن هوان و سر افکندگی گذشت سر از زمین برآر و برآور بر آسمان

.

هین روز پهلوانی و گردن کشی است هین هان روزگار جهان پهلوی است هان

.

شاه جهان ستان که بگوش سروش غیب گفتا به تخت جم شو و میراث خود ستان

.

فرموده شه به کاوش اتلال تخت جم آنسان که گفته بود سروشش بگوش جان

.

بس گنج زاد خاک و هم اینک دو گنجه ایست سنگین چو فرقدان فلک زاده توامان

.

چون دو صدف بهریک دو سکه دو لوح از سیم و زر که چون گهرش هشته در میان

.

بر سکه‌ها نقش دو غرنده گاو و شیر یعنی که رمز کوشش و پیروزیم بخوان

.

بر لوح‌ها نگاشته میخی بدین مفاد خطی بدلفروزی سرمشق کهکشان

.

«من شاه داریوش و فرزند ویشتاسپ خورشید خاوران و شهنشاه آریان»

.

«اقلیم من زقاف و دانوب رفته تا حبش وز مرز سیستها شده تا بوم هندوان»

.

«آهورمزد کشور پهناور مرا خواهد زمکر اهریمنان بود پاسبان»

.

گویند خاک پارس که چونین ودیعتی از دیرگه نهفته ببر داشت همچو جان

.

کس بر فراز مسند جم تا کنون نیافت شایسته هدایت این گنج شایگان

.

تا این قران فخر و شرف اقتران که خواند بختش به بپای تخت خدیو خدایگان

.

گوئی بهوش بود که از چشم ذوالقرن چون چشمه حیات بظلمت شود نهان

.

یا خود به سیل فتنه ترک و عرب نبود آن قدرتی که بسترد این نقش جاویدان

.

آری امانت است و نشایدش جز امین ناموس کشور است و نبایدش جز امان

.

شاها چنین بسیرت دارا و جم بچم پرچم چنان بجیش و حشم تا جبل بران

حتما بخوانید: شعر در مورد شهرهای ایران ، شعر در مورد شهر من از سعدی و حافظ 

شعر در مورد وطن از فردوسی

عشق ایرانی

نرسیدن است

نبودن است

سر به بیابان زدن و

نی زدن است

یار را شمع محفل دیگران دیدن و

سر بر شانه ی ساقی سوختن است

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد ایران باستان

بر لوح ها نگاشته میخی بدین مفاد

خطی بدلفروزی سرمشق کهکشان

.

«من شاه داریوش و فرزند ویشتاسپ

خورشید خاوران و شهنشاه آریان

.

اقلیم من زقاف و دانوب رفته تا حبش

وز مرز سیستها شده تا بوم هندوان

.

آهورمزد کشور پهناور مرا

خواهد زمکر اهریمنان بود پاسبان»

حتما بخوانید: شعر غزل ؛ زیباترین غزلیات از بهترین غزل سرایان ایران

شعر در مورد ایران از مولانا

گفتارت فرش ایرانی‌ست

و چشمانت گنجشککان دمشقی

که می‌پرند از دیواری به دیواری

و دلم در سفر است چون کبوتری بر فراز آب‌های دستانت

و خستگی در می‌کند در سایه‌ی دیوارها

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد ایران باستان

فیلم رویارویی اش با ما تماشایی بُوَد

پرده فال و تماشا را به آتش می کشیم

تنگه هرمز گلوگاه بلیات است و ما

قایق دزدان دریا را به آتش می کشیم

برد موشک های ایرانی کم از سجیل نیست

با همانها فوج اعدا را به آتش می کشیم

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد ایران قوی

کسی عطر ماگنولیای تنت را در نیافت

کسی مینای عشق را

در میان دندانهایت ندید

هزار مادیان ایرانی

در اصطبل ابروانت خفته اند

آن دم که چهار شب کامل

دست در کمرگاه تو

که دشمن برف است

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد ایران باستان

ایران …

اگر دل تو را شکستند

تو را به بند کینه بستند

چه عاشقانه بی‌نشانی

که پای درد تو نشستند

که پای درد تو نشستند

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد ایران از حافظ 

امروز جهان بهار از ایران ملکست
میدان همه پر نگار از ایران ملکست
رامش چو گلی به بار از ایران ملکست
افروخته شه کنار از ایران ملکست

حتما بخوانید: متن در مورد آزادی ایران ، متن ادبی و سخنان زیبا درباره رهایی و آزادی زندانی

شعر حماسی در مورد ایران

گور من گهواره من

قلب پاره پاره من

بگو از اونا که رفتن

تو رو بی صدا شکستن

بگو از اونا که موندن

دلتو اینجا شکستن

با همه عذاب دیروز

دل به فردای تو بستن

توی این روزای خوب هم

می­بینی که با تو هستن

اما من نه اهل سودام

نه به فکر ترک اینجام

اهل تو از ریشه تو

خاک تو خون تو رگهام