شعر در مورد آهنگری

شعر در مورد آهنگری ، شعر و متن زیبا در مورد آهنگر + شعر درباره کاوه آهنگر همگی در سایت پارسی زی.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد آهنگری

دست آهنگر مرا

در ما ضحاکی کشید

گنج افریدون چه سود

اندر دل دانای من

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد آهنگر

شعر در مورد کاوه آهنگر

دل را چه جواب است

که در درد هجران تو می سوزد،

و تو نیک می دانی که صبر خواهم کرد،

سرخ خواهد شد روی آتش دیده ام،

بکوب آهنگر من،

بر دل خامم بکوب.

غرورم را سیلی آتش نرم خواهد کرد،

دلم را ضربه ی ناله بسی صیقل.

قفل و زنجیر یا که شمشیر،

موم خواهد بود در دستت حدید.

قسم به گرمی کوره ،

شراره ای کولی وار،

فغان و غفلت را،

اندکی صبر داوود،

آهنی آبدیده خواهم بود.

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره کاوه آهنگر

شعری در مورد آهنگری

همان آهنگری با خاره می کرد

همان سنگی به آهن پاره می کرد

شده بر کوه کوهی بر دل تنگ

سری بر سنگ می زد بر سر سنگ

بیشتر بخوانید : شعر در مورد تویسرکان ، شعر زیبا و کوتاه در مورد شهر تویسرکان استان همدان

شعر درباره آهنگری

شعری درباره آهنگری

چون ندانی دانش آهنگری

ریش و مو سوزد چو آنجا بگذری

در فرو بست آن زن و خر را کشید

شادمانه لاجرم کیفر چشید

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد آهنگری

شعر در مورد آهنگر

شعر در مورد کاوه آهنگر

گنه کرد

در بلخ آهنگری

به شوشتر زدند

گردن مسگری

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره کاوه آهنگر

شعری در مورد آهنگری

عاشقی چون روگری دان یا مثل آهنگری

پس سیه باشد هماره چهره های روگران

بر رخ روگر سیاهی از پی قزغان بود و آنگهی

جمله سیاهی گرد شد بر قازغان

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره آهنگری

یاد زلف حلقه حلقه تست در سوزان دلم

همچو فولادین زره در کوره آهنگری

ساحران کردند مار از رشته موسی از عصا

قبطیان ز افسون کلیم از معجز پیغمبری

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعری درباره آهنگری

چند به این باد به سر می بری

نیستی آخر دم آهنگری

دم که به باد است چنین پای بست

هیچ بجز باد ندارد به دست

بیشتر بخوانید : شعر در مورد فردوس ، شعر کوتاه و زیبا در مورد شهر فردوس استان خراسان جنوبی

شعر در مورد آهنگری

دل مرا سوزد و زلف تو نسیمی بخشد

مثلم قصه آهنگر و عطار آمد

جز دعایی نکند خسرو مسکین به رخت

گر چه زان روی به رویش همه آزار آمد

.

بادت جلال و مرتبه چندان که آسمان

هر صبح دم برآورد از خاور آینه

حاسد ز دولت تو گرفتار آن مرض

کز مس کند برای وی آهنگر آینه

.

سینه ما کوره آهنگر است

تا که جهان افعی ضحاک شد

گر برسد دست، جهان را بخور

زان مکن اندیشه که ناپاک شد

.

ای عاقل چون لنگر ای روت چو آهنگر

در دلبر ما بنگر آهسته که سرمستم

تو شخصک چوبینی گر پیشترک شینی

صد دجله خون بینی آهسته که سرمستم

.

عقل و طبیعت که ترا یار شد

قصه آهنگر و عطار شد

کاین ز تبش آینه رویت کند

وان ز نفس غالیه بویت کند